Van lange slierten gesnoeide rozentakken probeer ik een hindernis te maken voor de reeën die de tuin in komen. Aan de noordwestkant zit nog een enorm ‘gat’, en hier zijn de hoefsporen ook talrijk.
Eindelijk weer eens een middag in de tuin! ‘Bij jullie ook lekker weer vandaag? Hier het zonnetje door de ramen vandaag, heerlijk!’, appt vriendin Mirjam vanuit Zweden. Ik stuur haar een foto als antwoord:
Overal zie ik groene puntjes uit de aarde omhoog schieten. Mijn ‘tuinkriebels’ kanaliseer ik in het snoeien en opruimen van een stuk overwoekerde tuin tegenover de keuken waar ik vooral (keuken)kruiden wil planten. De dagen lengen merkbaar nu. Volgens het geloof van onze oude Europese voorouders heeft Brigida, de lichtbrenger, haar intrede gedaan. Het is Imbolc, wat het begin van het voorjaar markeert tussen midwinter en de lente-equinox.
De kerstening verving Brigida door Maria en Imbolc werd Maria Lichtmis. Daarom is het gebruikelijk geworden om het lengen van de dagen op 1 of 2 februari te vieren, maar volgens de Keltische traditie wordt Imbolc gevierd op de 2e volle maan na de winterzonnewende. Dat was gisteren. De Wolfsmaan zorgde zelfs ’s nachts voor helder licht…
Ik kom langzaam maar zeker uit mijn ‘winterslaap’. En daarmee dient zich ook de behoefte aan weer wat oude routines opnieuw in te stellen, die vanwege de verhuizing en verbouwing even niet praktisch waren. Zoals ons eetritme volgens de orgaanklok. We gaan weer met een lege maag naar bed, en dat voelt meteen goed.
Nadat de sneeuw hier verdween, kwam de natte sneeuw en daarna de regen.
Alsof er emmers worden leeggegooid. Al dat hemelwater dringt zelfs tot in de net geverfde woonkamer door… Niet leuk. Na een natte nacht vinden we de eetkamertafel – pas gemaakt van een rest hout plus poten die we nog over hadden, en evenals de vensterbanken vers in de tung olie gezet – met plasjes water erop. Dankzij de olie geen blijvende kringen, gelukkig.
De eerste pogingen om lekkage via het slechte dak provisorisch te voorkomen, blijken dus niet afdoende. De tweede poging ook niet, maar na een derde poging lijkt de woonkamer waterproof. Jacob legt me uit hoe het water in de kamer komt:
Tussen dit soort noodklussen door krijgt de woonkamer steeds meer vorm en gezelligheid – al zal alles wat er nu staat er weer uit moeten als we de vloer gaan doen. De keus is na wat proefjes te hebben gedaan gevallen op witte lijnolie. Het wordt een lichte vloer dus, waarin je nog wel het patroon van de OSB platen zult kunnen zien.
Ook hebben we, na ampel beraad, NIEUWE eetkamerstoelen gekocht. Geheel tegen onze principes in. Er zou hier niets ‘nieuws’ meer het huis in komen. Maar als je steeds kritischer wordt vanwege een kritischer en ouder wordend lijf, over zitcomfort, én je ruimte is beperkt, én zoektochten in tweedehandswinkels en op tweedehands-sites leveren niet dát op wat je wilt… dan koop je dus nieuwe stoelen die wél aan al die eisen voldoen.
Jacob maakt de opening tussen woonkamer en keuken af, waar geen deur meer in terug komt. Op dit moment komt de meeste kou van buiten nog via de noordgevel – de keukenkant – binnen. Een dik, dubbel gordijn in de deuropening geeft ons al een voorproefje van hoe het uiteindelijk zal voelen als ook deze noordkant geïsoleerd is. Zéér aangenaam!
De planken voor de kast liggen al een poos te drogen in de woonkamer. Daarna zijn ze geschuurd, in de tung olie gezet en heeft Jacob de inhammen gezaagd voor de kolommen.
In die tijd hebben we ook nagedacht over hóe we de planken willen bevestigen aan de kolommen. Dat gaan we (nou ja: Jacob) doen met deuvels. Waarvan de ene helft IN de kolom zit, en de andere helft OP en ONDER de plank op haar plek houdt.
Als ik ’s middags uit de tuin terugkom, hangen de eerste planken al. Het zonnetje dat niet alleen in Zweden maar ook hier door de ramen naar binnen schijnt, zorgt ervoor dat we vandaag voor het eerst de kachel overdag niet aan hoeven te houden. Dat is niet eerder zo vroeg al gebeurd. Onze isoleer-werkzaamheden beginnen nu al vruchten af te werpen!