Nog net voor een aantal verwachte regendagen hebben we in droog weer de laatste dikke takken van de bomen langs de oprit kunnen snoeien. De allerlaatste was een lastig geval: de kans was meer dan groot dat deze tak bovenop de vorig jaar getransplanteerde pruim zou vallen. Na veel dubben en overleg – zullen we die tak maar laten hangen dan? Ja maar als we hem er later af willen hebben staat er nóg meer in de weg – besluiten we eerst de pruimenboom uit te graven. Na amper een half jaar hier zal die nog niet echt geworteld zijn. Net als wij.
Met de precisie van een chirurg weet Jacob de boomdikke tak daar te laten vallen waar de minste schade wordt aangericht. Een enkel afgeknakt vliertakje… Even later staat de pruim weer op zijn plek en kunnen we met een gerust hart gaan bedenken waar we de nieuwe fruitboompjes gaan zetten. Door het forse snoeien is er in dit deel van de tuin nu veel meer licht en lucht.
Het gesnoeide hout vormt alweer een mooie stapel brandhout voor de volgende winter. De kleinste takjes zijn her en der verwerkt in de takkenril, de iets grotere tot aanmaakhoutjes geknipt en het zaagsel is bijeengeveegd om te gebruiken in ons compost-toilet. Niets gaat verloren hier 🙂

We concentreren ons nog steeds op de tuin, maar het meeste werk is voor nu gedaan: alles wat gesnoeid moest worden voordat het begint uit te lopen is gesnoeid, we hebben een ‘vlekkenplan’ gemaakt en een bestelling gedaan van eetbare zaken die we hier nog graag willen toevoegen.

Alhoewel de tuin nog niet geheel ree-dicht is, heb ik toch de eeuwige krulkool-planten een plek gegeven, evenals de wilde bosasperges. Die stonden allebei binnen een beetje te verpieteren, dus nu maar hopen dat reeën niet van boerenkool en asperge-loof houden. En dat het niet meer gaat vriezen…

Het afgelopen weekeinde deden de narcissen hun Deense naam eer aan: ze heten hier (vertaald) Paaslelies en de eerste ging eindelijk bloeien. De ribes staat al een tijdje in bloei (maar moet ook hoognodig teruggesnoeid worden)

Er steekt van alles spannends de kop op nu. Het blijft super leuk dagelijks een rondje door de tuin te lopen en te zien wat er allemaal opkomt. Soms ken ik het, soms ook niet. Onderstaande ken ik:

Maar onderstaande niet. Wie een idee heeft… ik hoor het graag! (Klik op de foto’s om ze te vergroten)

En oh hoe fijn: na een dag hard werken in de tuin kan ik tegenwoordig ‘moe maar zeer voldaan’ op de bank ploffen mét harp 😍! Dat lukte met m’n vorige harp niet. Ruim een week geleden haalden Nederlanders die hier in de buurt wonen, en regelmatig nog naar NL heen en weer rijden, het harpje en toebehoren op bij Zoon2, en de volgende dag haalde ik alles bij hen op.

Wat een heerlijk lichtgewicht harpje, en wat een mooie klank zit er toch nog in zo’n klein klankkastje. Het zijn minder snaren dan ik de laatste jaren gewend was, dus mijn handen moeten even wennen aan een andere afstand, maar verder is ‘spiergeheugen’ toch een wonderlijk iets. Als de handen dan eenmaal goed op de snaren staan, komen de melodietjes bijna vanzelf weer.
Met een paar leuke extra ‘cadeautjes’ maakte de verkoopster van dit harpje mij ook erg blij: een paar harp-tijdschriften (waar ik zelf ooit voor schreef) en een boek met melodieën voor de acht bijzondere jaarfeesten van het Keltisch jaarwiel, dat het ritme van de natuur volgt. Laat dat nou ook mijn ritme zijn… helemaal in mijn nopjes dus.