We maken een heel muizengezin dakloos, zo blijkt als we de houtpulp weghalen wat een steeds groter wordende bult vormt aan de voet van die stam. Een paar muizen springen verschrikt weg. Aggut. Dat was nou ook weer niet de bedoeling.
We weten nog steeds niet wat voor soort bomen dit zijn, langs onze oprit, en ook niet wat de reden is dat deze bomen van binnenuit verpulveren. Tussen de houtpulp lijken veel schildjes van (dode) kevers te zitten, maar het kan ook iets anders zijn. Feit is dat meer bomen er slecht aan toe zijn. Aan de buitenkant zie je het vaak niet – tot Jacob laatst een paar dikke laaghangende takken weghaalde, en er twee gapende gaten achterbleven. Ook déze boom is dus al hol van binnen…

Na al het zaagsel – want dat is het eigenlijk – te hebben weg geschept, kunnen we de nog stevige bast als omhulsel ergens neerleggen waar het muizengezin er wellicht weet baat bij heeft. Eén ‘boom’ om, nog zo’n 18 (ongeveer) te gaan… en hopelijk vóórdat ze een keer bezwijken tijdens een storm en schade veroorzaken.

Benieuwd of de app die Neeltje de vorige keer noemde (Obsidentify) de bomen wel weet te benoemen als er blad aan komt. Ik heb me de afgelopen week prima vermaakt met die app: al hurkend en speurend door de tuin. Het resultaat ziet er ongeveer als volgt uit in mijn fotobieb:

😱
En verder zetten wij de afgelopen week weer een belangrijke stap op weg naar de totstandkoming van ons kleine ‘voedsel-tuin-bosje’. Voor tekst en foto’s verwijs ik je deze keer graag naar de site van manlief, die daar sinds kort niet alleen zijn kunst plaatst, maar ook nieuws en tips voor een ‘beter leven’. Vooral voor de aarde, maar ook voor jezelf.