Met twee man sterk komen ze op de koffie. De makelaars. Nog niks officieels, formeels. Ook nu nemen we een tussenstapje, om de goede richting te kunnen bepalen. Niet meteen het huis op Funda, maar eerst maar eens een indicatie van een bevriend zakelijk contact uit Jaaps vorige leven.

We gaan er bijna van blozen als we de mannen aanhoren. ‘Lekker onderhoudsarm’. ‘Je kunt er zo in’. ‘Prachtige pui, mooi aangelegde tuin’. ‘Zie er allemaal perfect uit hoor’. ‘Erg speels’. ‘Lekker ruim en licht’. Ja, die plinten moeten natuurlijk nog gemonteerd, de hal en trap geschilderd, maar voor het overige? ‘Niets meer aan doen’.

Nog even en we willen hier niet meer weg, helemaal als we het over de fijne buurt hebben: groen, ruim, grenzend aan natuurgebied, en tot gisteren een heel handig winkelcentrum om de hoek. Dat is gisternacht grotendeels in vlammen opgegaan, dus dat pluspuntje is even komen te vervallen. Maar verder…

We hopen een beetje idee te krijgen wat een ‘marktconforme prijs’ is. In combinatie met de termijn waarop we kunnen verwachten ons huis te kunnen verkopen. Dat geef ons dan weer handvaten om de volgende stappen te zetten. Richting Denemarken, of voorlopig toch nog even niet. De mannen hebben druk lopen meten en fotograferen en gaan zich beraden.

Alhoewel het nu nog meer voelt als oude bekenden die op de koffie kwamen dan als ‘we hebben een makelaar ingeschakeld’, is het hoe dan ook weer een stap. Een stiekem mijlpaaltje…