Terug naar mijn kledingkast en mijn stijl. De bruiloft van bonuszoon 4 werd een zomer uitgesteld – naar de komende zomer – en inmiddels weten we dat ook bonuszoon 3 gaat trouwen. Een maand na zijn broer. Niet bewust zo gepland, maar door allerlei omstandigheden kwam het nu eenmaal op dat moment voor hen het beste uit. 

Voor ons betekent het binnen een ruime maand twee keer naar NL op en neer rijden en heel eerlijk: daar zijn we niet blij mee. Tussen beide bruiloften in dáár blijven is voor ons geen optie. En… zo kort achter elkaar in dezelfde kleding op een bruiloft verschijnen ook niet 🙂 Omdat Jacob voor beide feesten al heel goed (online) slaagde met (nieuwe) Tibetaanse shirts, gemaakt door (Tibetaanse) vluchtelingen in Noord-India, keek ik daar in eerste instantie ook voor een eenvoudige, lange, katoenen wikkel rok. Maar daar stak mijn ‘stijlpaspoort’ een stokje voor.

‘Het kennen van je eigen stijl is een heel belangrijke factor in het verduurzamen van je kledingkast. Weten wat je mooi vindt en echt graag draagt, kan je helpen miskopen te voorkomen en zorgen dat je alleen kleding in huis haalt waar je lang plezier van hebt. En dat is wel zo duurzaam’, zo las ik twee jaar geleden op kouwekleren punt nl.

Nu is ‘het verduurzamen (van je kledingkast)’ een werkwoord en dat houdt een actie in. Die actie staat in de volgende zin genoemd: ‘in huis HAALT’. Ons uitgangspunt bij het versimpelen (en verduurzamen) van ons leven in Denemarken is altijd geweest: niets meer in huis HALEN wat we niet nodig hebben, en eerst maar eens ‘op’ maken wat we al hebben. Zo ontstond ons kledingwinkeltje-op-de-hems. Voorraad voor de rest van ons leven. Niks meer kopen. ‘Op’ dragen wat je hebt. Dát is pas duurzaam!

Dat was de theorie. De praktijk blijkt iets weerbarstiger. In dat winkeltje bevond en bevindt zich namelijk nog wel spul dat (hier) niet meer past – vanwege de omgeving, omdat we allebei onze spekrandjes kwijt zijn, en vanwege wat we nu anders doen (op het strand jutten, in de tuin werken en in huis klussen) dan in onze vorige levens (in de file in de auto zitten en op kantoor stressen vergaderen). 

Haal ik nu iets ‘nieuws’ in huis, dan moet het multifunctioneel en niet voor eenmalig gebruik zijn. Wat zou ik hier kunnen doen met een lange, katoenen wikkelrok, vroeg ik mij dus af. In de tuin mooi zitten wezen misschien, maar daar houdt het wel mee op. Op de tweede bruiloft zal ik dus niet verschijnen in een lange rok. ‘We gaan wel weer eens tweedehands shoppen’, spraken we met elkaar af, en dat deden we. Zonder resultaat.

Tot die dag kort geleden, dat we besloten dan maar weer eens naar onze favoriete kringloop te gaan uit de tijd van het Gele Huis – en Jacob halverwege ineens vroeg: ‘Zijn wij ooit wel eens in Nykøbing in een kringloopwinkel geweest?’ Op zo’n moment is G👀gle Maps op je slimme telefoon toch wel erg handig. De Rode Kruiswinkel bleek het dichtstbij én leek op de foto’s een ruime keus aan kleding te hebben.

Tussen alle feestjurken en -rokken van synthetische glimvezels valt mijn oog op een blauwgroen grafisch motiefje. Een kort, feestelijk jurkje, van katoen, eenvoudig, comfortabel, praktisch (want: met steekzakken! voor mijn enige verslaving – lippenbalsem…), met driekwartmouw. Merk: King Louie. Volgens het waslabel ooit gekocht bij Exota aan de Schakelstraat in Amsterdam. Ik kan de jurk na het trouwfeest ook heel goed dragen op een legging, met een vest, de komende winter, thuis, op de bank. Of tijdens een wandeling in het bos. Of… 

En dat voor 40 kronen. Tien minder dan het vorige jurkje. Vijf euro vijf en dertig, met de huidige koers.

Ik heb even hardop staan grinniken.

Synchroniciteit heet dit, de merkwaardige ‘wetenschap’ van toevalligheden. Voor mij zijn dit de werkelijk magische momenten in het leven.